សុខភាព

ក្រុមអ្នកស្រាវជ្រាវនិយាយថាការពាក់ខ្សែក្រវាត់សុវត្ថិភាពអាចមិនរារាំងការរងរបួសថ្លើមនៅក្នុងគ្រោះថ្នាក់រថយន្តនោះទេ ប៉ុន្តែវាអាចបន្ថយភាពធ្ងន់ធ្ងររបស់វា​ និងធ្វើឱ្យមានភាពខុសប្លែកគ្នាយ៉ាងខ្លាំងនៅក្នុងផលវិបាកនិងការចំណាយរបស់គ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍។ អ្នកស្រាវជ្រាវបានរកឃើញថាក្នុងចំនោមអ្នករបួសថ្លើមជាង 50,000 នាក់ដែលរងគ្រោះដោយសារគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍ អ្នកដែលមានរបួសថ្លើមធ្ងន់ធ្ងរហាក់ដូចជាងាយស្លាប់ទ្វេដងដូចទៅនិងអ្នកមានជម្ងឺថ្លើមស្រាល ឬមធ្យម។ ពួកគេក៏បានរកឃើញថាអ្នកដែលពាក់ខ្សែក្រវ៉ាត់សុវត្ថិភាពមិនងាយនឹងមានរបួសថ្លើមធ្ងន់ធ្ងរនោះទេ។ ហានិភ័យបានធ្លាក់ចុះបន្តិចនៅពេលដែលខ្សែក្រវ៉ាត់សុវត្ថិភាពនិងពោងសុវត្ថិភាពត្រូវបានគេប្រើ ប៉ុន្តែពោងខ្យល់តែមួយមិនប៉ះពាល់ដល់ភាពធ្ងន់ធ្ងរនៃគ្រោះថ្នាក់ឡើយ។ អ្នកដឹកនាំការស្រាវជ្រាវ Audrey Renson មកពី NYU Langone Hospital-Brooklyn ក្នុងទីក្រុងញូវយ៉កបាននិយាយថាវាត្រូវបានគេស្គាល់ថាសម្រាប់ពេលខ្លះការប្រើខ្សែក្រវ៉ាត់សុវត្ថិភាពត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់ទៅនឹងការថយចុះនៃការស្លាប់ក្នុងគ្រោះថ្នាក់រថយន្ត។ អ្នកស្រីបាននិយាយតាមអ៊ីម៉ែលថា ទោះបីជាអ្នកខ្លះគិតថាជារឿងធម្មតាក៏ដោយវានៅតែមានភាពចម្រូងចម្រាសមួយចំនួនយូមកហើយនៅជុំវិញខ្សែក្រវ៉ាត់សុវត្ថិភាពដែលអាចធ្វើឱ្យមានគ្រោះថ្នាក់ ហើយការមានពោងសុវត្ថិភាពមានន័យថាអ្នកមិនចាំបាច់ពាក់ខ្សែក្រវាត់សុវត្ថិភាពនោះទេ។ វេជ្ជបណ្ឌិត Eileen Metzger Bulger ប្រធាននៃមហាវិទ្យាល័យវេជ្ជសាស្ត្រវះកាត់អាមេរិកាំងនិងជាប្រធានរងរបួសនៅ Harborview Medical...

ការអង្កេតដោយពួកអ្នកវិទ្យាសាស្ត្របានបង្ហាញថាការក្រេបភេសជ្ជៈដែលមានជាតិអាស៊ីតដូចជាតែផ្លែឈើ និងទឹករសជាតិអាចធ្វើឱ្យធ្មេញខូចនិងបំផ្លាញស្រទាប់ធ្មេញ។ ក្រុមមហាវិទ្យាល័យ King's College នៅទីក្រុងឡុងបានរកឃើញថាការផឹកចន្លោះ ការទទួលទានអាហារអស់រយៈពេលយូរពេកបានបង្កើនហានិភ័យនៃការសឹកធ្មេញដោយសារអាស៊ីត។ ការស្រាវជ្រាវនៅក្នុងទស្សនាវដ្តីធ្មេញអង់គ្លេសបានមើលទៅលើរបបអាហាររបស់មនុស្សចំនួន 300 នាក់ដែលមានបញ្ហាធ្មេញសឹកធ្ងន់ធ្ងរ។ ក្រុមអ្នកស្រាវជ្រាវបាននិយាយថាទឹកផ្លែឈើច្របាច់ និងផ្លែឈើផ្អែម ភេសជ្ជៈមានជាតិស្ករ និងទឹកដែលបន្ថែមរស់ជាតិដែលទាំងអស់នោះមានជាតិអាស៊ីត និងអាចបណ្តាលឱ្យធ្មេញខូច។ វេជ្ជបណ្ឌិត Saoirse O'Toole អ្នកដឹកនាំការស្រាវជ្រាវពីវិទ្យាស្ថានធ្មេញរបស់វិទ្យាស្ថាន King's College London បាននិយាយថា "ប្រសិនបើអ្នកផឹកអ្វីៗ ក្នុងរយៈពេលយូរជាងប្រាំនាទី ឬប្រសិនបើអ្នកលេងជាមួយអ្វីដែលនៅក្នុងមាត់របស់អ្នក ឬប្រសិនបើអ្នកបៀមផ្លែឈើជាងពីរបីនាទី ជាជាងការញ៉ាំវាជាផ្លែឈើទាំងស្រុង...

អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រនិយាយថាការរកឃើញថ្មីមួយអាចពន្យល់ពីមូលហេតុដែលមនុស្សធាត់ទំនងជាវិវត្តទៅជាជំងឺមហារីក។ ក្រុមការងារស្រាវជ្រាវមកពី Trinity College Dublin បានរកឃើញថាប្រភេទនៃកោសិកាដែលរាងកាយប្រើប្រាស់ដើម្បីបំផ្លាញជាលិកាមហារីកដែលសម្បូដោយជាតិខ្លាញ់និងឈប់តំណើរការ។ វិទ្យាស្ថានស្រាវជ្រាវជំងឺមហារីកចក្រភពអង់គ្លេសនិយាយថាជំងឺធាត់គឺជាមូលហេតុដែលអាចការពារបានច្រើនបំផុតនៃជំងឺមហារីកនៅចក្រភពអង់គ្លេសបន្ទាប់ពីការជក់បារី។ ហើយករណីច្រើនជាងមួយក្នុងចំណោមករណីជំងឺមហារីកចំនួន 20   មានករណីប្រហែល 22,800 ក្នុងមួយឆ្នាំៗនៅចក្រភពអង់គ្លេសត្រូវបានបង្កឡើងដោយសារតែការឡើងទម្ងន់។ អ្នកជំនាញសង្ស័យថាជាតិខ្លាញ់បានបញ្ជូនសញ្ញាទៅរាងកាយដែលអាចធ្វើឱ្យខូចកោសិកាទាំងអស់ដែលនាំឱ្យកើតជំងឺមហារីកនិងបង្កើនចំនួននៃរោគសញ្ញា។ បច្ចុប្បន្ននេះអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រមកពី Trinity បានបង្ហាញនៅក្នុងទស្សនាវដ្ដី Nature Immunology ពីរបៀបដែលកោសិកាប្រយុទ្ធប្រឆាំងជំងីមហារីករបស់រាងកាយត្រូវបានបំពេញដោយសារជាតិខ្លាញ់។ ហើយពួកគេសង្ឃឹមថានឹងអាចរកឃើញថ្នាំព្យាបាលដែលអាចស្តារសមត្ថភាពប្រយុទ្ធប្រឆាំងរបស់កោសិការដែលអាចប្រឆាំងជំងឺមហារីកទាំងនេះ។ ការសម្រកទម្ងន់ខ្លះ សាស្ត្រាចារ្យ Lydia Lynch បាននិយាយថា «សមាសធាតុដែលអាចទប់ស្កាត់ការស្រូបយកជាតិខ្លាញ់ដោយកោសិការដែលអាចប្រឆាំងជំងឺមហារីកអាចជួយបាន។ "យើងបានសាកល្បងវានៅក្នុងបន្ទប់ពិសោធន៍ហើយបានរកឃើញថាវាអនុញ្ញាតឱ្យពួកវាសម្លាប់ម្តងទៀត។ ប៉ុន្តែតាមវិធីសាស្រ្តល្អប្រសើរជាងនេះគឺការសម្រកទំងន់ខ្លះពីព្រោះវាមានសុខភាពល្អជាងសម្រាប់អ្នក។ វេជ្ជបណ្ឌិត Leo Carlin មកពីវិទ្យាស្ថាន Beatson ស្រាវជ្រាវជំងឺមហារីកចក្រភពអង់គ្លេសបាននិយាយថាទោះបីជាយើងដឹងថាជំងឺធាត់បង្កើនហានិភ័យនៃជំងឺមហារីក...

អាជ្ញាធរសុខាភិបាលនៅប្រទេសជប៉ុនបានបញ្ជាក់ពីករណីទី ៣ នៃកូរ៉ូណាវីរុសថ្មីនេះ។ មន្ត្រីក្រសួងសុខាភិបាលបាននិយាយថាស្ត្រីម្នាក់ដែលមានអាយុ ៣០ ឆ្នាំមកពីទីក្រុងវូហាន នៃប្រទេសចិនដីគោកបានត្អូញត្អែរពីជំងឺគ្រុននិងរោគសញ្ញាដទៃទៀតបន្ទាប់ពីនាងបានមកដល់ប្រទេសជប៉ុនកាលពីថ្ងៃសៅរ៍សប្តាហ៍មុនក្នុងនាមជាអ្នកទេសចរ។ ក្រុមមន្ត្រីនិយាយថាការធ្វើតេស្ត៍បានបញ្ជាក់ថាស្ត្រីនោះឆ្លងកូរ៉ូណាវីរុសនេះ។ ករណីឆ្លងកូរ៉ូណាវីរុសពីរផ្សេងទៀតគឺជាបុរសជនជាតិចិនម្នាក់ក្នុងវ័យ ៣០ ឆ្នាំដែលបានវិលត្រឡប់ពីវូហានទៅកាន់ខេត្តកាណាហ្គាវ៉ានៅជិតទីក្រុងតូក្យូនិងបុរសជនជាតិចិនម្នាក់ទៀតអាយុ ៤០ ឆ្នាំដែលបានមកដល់ប្រទេសជប៉ុនពីវូហានផងដែរ៕

អ្នកបរិភោគដែលមានល្បឿនលឿនអាចបញ្ចប់អាហាររបស់ពួកគេបានលឿនប៉ុន្តែកាឡូរីទាំងនោះអាចអូសបន្លាយយូរ។ ការស្រាវជ្រាវថ្មីមួយដែលត្រូវបានចេញផ្សាយនៅក្នុងកាសែត BMJ Open បានបង្ហាញថា ល្បឿនញ៉ាំអាចប៉ះពាល់ដល់ទម្ងន់របស់មនុស្ស។ ក្រុមអ្នកស្រាវជ្រាវនៅប្រទេសជប៉ុនបានធ្វើការវិភាគពីផលប៉ះពាល់នៃល្បឿនញ៉ាំលើភាពធាត់ដែលត្រូវបានគេកំណត់ថាសន្ទស្សន៍ម៉ាសរាងកាយ (BMI) ច្រើនជាង 25 នៅក្នុងប្រទេសជប៉ុនដោយបានសួរបុរសនិងស្ត្រីជប៉ុនជាង 59,000 នាក់ដែលមានរោគវិនិច្ឆ័យនៃជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទទី 2 ដើម្បីកំណត់អត្រាល្បឿននៃការញ៉ាំដោយខ្លួនឯង លឿន ធម្មតា ឬយឺត។ លទ្ធផលបានបង្ហាញថាល្បឿននៃការញ៉ាំយឺតត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់ទៅនឹងការថយចុះនៃភាពធាត់  ចំងាយផ្ចិតសន្ទស្សន៍ម៉ាសរាងកាយ (BMI) និងចង្កេះ។ ទិន្នន័យក្នុងការសិក្សានេះគឺផ្អែកទៅលើអាកប្បកិរិយាដែលបានសង្កេតឃើញកាលពីអតីតកាលដូច្នេះគ្មានការសន្និដ្ឋានអាចលើកឡើងអំពីថាតើល្បឿននៃការញ៉ាំអាចជាមូលហេតុនៃភាពធាត់នោះទេ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយអ្នកស្រាវជ្រាវបាននិយាយថាការគ្រប់គ្រងល្បឿននៃការញ៉ាំអាចជាមធ្យោបាយនៃការរក្សាទម្ងន់និងជួយការពារការធាត់បាន។ មូលហេតុអាចទៅរួចឬទេ? អ្នកបរិភោគលឿនអាចបន្តញ៉ាំសូម្បីតែក្រោយពេលឆ្អែត ហើយទោះបីជាខ្លួនរបស់ពួកគេមានបរិមាណកាឡូរីគ្រប់គ្រាន់ក៏ដោយ ព្រោះខួរក្បាលត្រូវការពេលវេលាតិចតួចដើម្បីបកស្រាយសញ្ញាគីមីពីក្រពះដែលនិយាយថា «គ្រប់គ្រាន់»។ ឥទ្ធិពលផ្សំនៃការញ៉ាំយ៉ាងឆាប់រហ័ស...

ក្រុមអ្នកវិទ្យាសាស្ដ្រកាលពីថ្ងៃចន្ទបានបង្ហាញពីវិធីឆាប់រហ័សនិងថោកដើម្បីរកឃើញជម្ងឺខ្ទុះក្នុងឈាម (Sepsis) ដែលជាស្ថានភាពគំរាមកំហែងអាយុជីវិតដែលរាងកាយត្រូវបានវាយប្រហារដោយប្រព័ន្ធភាពស៊ាំរបស់ខ្លួន។ នៅក្នុងការពិសោធន៍ព្យាបាលនៅមន្ទីរពេទ្យ Massachusetts ក្នុងទីក្រុង Boston ក្រុមអ្នកស្រាវជ្រាវដែលធ្វើការវិភាគអំពីការច្របាច់ឈាមតែមួយដោយប្រើឧបករណ៍ច្រោះទំហំប៉ុនមេដៃ បានជ្រើសរើសអ្នកជម្ងឺខ្ទុះក្នុងឈាមក្នុងស្ថានភាពជាច្រើនម៉ោងដោយមានភាពត្រឹមត្រូវ 95%។ បច្ចុប្បន្ននេះជិត 1 ភាគ 3 នៃអ្នកជម្ងឺខ្ទុះក្នុងឈាមមិនត្រូវបានធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យជាមួយឧបករណ៍ដែលអាចចំណាយពេលច្រើនថ្ងៃដើម្បីទទួលបានលទ្ធផល។ ការស្រាវជ្រាវពីមុនបានបង្ហាញថារៀងរាល់ម៉ោងដែលការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យខ្ទុះក្នុងឈាមត្រូវបានពន្យារពេល ហានិភ័យនៃការស្លាប់កើនឡើងជិត 8%។ លោក Jarone Lee ប្រធានផ្នែកថែទាំសុខភាពនៅមន្ទីរពេទ្យ Massachusetts និងជាសហអ្នកដឹកនាំនៃការសិក្សាអំពី Biomedical Engineering បាននិយាយថា "យើងជឿថាវិធីសាស្ត្រនេះអាចអនុញ្ញាតឱ្យយើងកំណត់អ្នកជំងឺដែលមានហានិភ័យនៃការវិវត្តជម្ងឺខ្ទុះក្នុងឈាមឆាប់ជាងវិធីសាស្រ្តផ្សេងទៀត"។ ជម្ងឺខ្ទុះក្នុងឈាមកើតមានឡើងនៅពេលដែលប្រព័ន្ធភាពស៊ាំរបស់រាងកាយមិនអាចគ្រប់គ្រងប្រតិកម្មទៅនឹងការចម្លងរោគដ៏ធំមួយដែលនាំឱ្យមានសីតុណ្ហភាពទាប...

ការព្យាបាលថ្មីមួយដ៏មានសក្តានុពលសម្រាប់អ្នកទំពែកត្រូវបានរកឃើញដោយប្រើថ្នាំសម្រាប់ព្យាបាលជម្ងឺពុកឆ្អឹង។ ការរីកលូតលាស់នៃសក់គឺជាផលប៉ះពាល់នៃថ្នាំផ្សេងមួយប្រភេទគឺ cyclosporine A ដែលត្រូវបានប្រើដើម្បីព្យាបាលជម្ងឺ autoimmune។ ហើយក្រុមអ្នកស្រាវជ្រាវបានរកឃើញថាវាក៏រារាំងប្រូតេអ៊ីន SFRP1 ដែលរារាំងផ្លូវម៉ូលេគុល WNT ដែលចាំបាច់សម្រាប់ការរីកលូតលាស់នៃជាលិកាជាច្រើនរួមទាំងសក់។ ការព្យាបាលថ្មីប្រើឱសថមួយទៀតឈ្មោះ Way-316606 ដែលត្រូវបានបង្កើតឡើងដើម្បីរារាំង SFRP1 ជាការព្យាបាលជំងឺពុកឆ្អឹង។ ប្រធានក្រុមគម្រោង លោកវេជ្ជបណ្ឌិត Nathan Hawkshaw បាននិយាយថាវាអាចធ្វើឱ្យមានភាពខុសគ្នាពិតប្រាកដចំពោះអ្នកដែលទទួលរងការជ្រុះសក់។ បច្ចុប្បន្នមានតែថ្នាំពីរប៉ុណ្ណោះដែលអាចរកបានដើម្បីព្យាបាលភាពទំពែក (andoxetic alopecia): - minoxidil សម្រាប់បុរសនិងស្ត្រី - finasteride សម្រាប់បុរសតែប៉ុណ្ណោះ មិនមាននៅលើ NHS...

ការស្រាវជ្រាវឱ្យដឹងថាការហាត់ប្រាណ 4 ទៅ 5 ដងក្នុងមួយសប្តាហ៍គឺចាំបាច់ដើម្បីរារាំង សរសៃឈាមក្រហមសំខាន់ៗចេញពីបេះដូងកុំអោយរឹង។ ការធ្វើលំហាត់ប្រាណពីរ ឬបីដងក្នុងមួយសប្តាហ៍អាចរក្សាបានសរសៃឈាមក្រហមអោយមានសុខភាពល្អ យោងតាមការរកឃើញមនុស្ស 60​នាក់ ក្នុងចំនោមការស្រាវជ្រាវលើមនុស្ស 100 នាក់។ អ្នកស្រាវជ្រាវបាននិយាយថាទម្រង់នៃការធ្វើលំហាត់ប្រាណណាមួយបានបន្ថយហានិភ័យនៃបញ្ហាបេះដូង។ ប៉ុន្តែបរិមាណសមស្របនៃការធ្វើលំហាត់ប្រាណនៅពេលវេលាដ៏ត្រឹមត្រូវក្នុងជីវិតអាចបន្ថយភាពចាស់នៃបេះដូងនិងសរសៃឈាម។ ការស្រាវជ្រាវដែលត្រូវបានចុះផ្សាយក្នុងទស្សនាវដ្តីសរីរវិទ្យាផ្តោតទៅលើប្រវត្តិនៃការធ្វើលំហាត់ប្រាណរបស់អ្នកចូលរួមពេញមួយជីវិតរបស់ពួកគេនិងបានវាស់ភាពរឹងនៃសរសៃឈាមរបស់ពួកគេ។ សរសៃឈាមក្រហមគឺជាសសៃឈាមដែលបញ្ជូនឈាមចូលនិងចេញពីបេះដូងនិងគ្រប់ផ្នែកនៃរាងកាយ។ សសៃឈាមក្រហមនីមួយៗមានរាងដូចបំពង់ហើយនៅពេលមនុស្សមានអាយុកាន់តែច្រើន ពួកវាងាយនឹងរឹង។ ការរស់នៅដែលមិនមានសុខភាពល្អក៏បណ្តាលអោយសរសៃឈាមក្រហមត្រូវបានរារាំងដោយសារធាតុខ្លាញ់ផងដែរ។ ក្រុមអ្នកស្រាវជ្រាវអាមេរិកបានរកឃើញថាការធ្វើលំហាត់ប្រាណពីរ ទៅបីដងក្នុងមួយសប្តាហ៍ (30 នាទីក្នុងមួយវគ្គ) ក្នុងមួយជីវិត បាននាំឱ្យសរសៃឈាមក្រហមកណ្តាលកាន់តែមានភាពរឹងមាំដែលសម្រួលឈាមដល់ក្បាលនិងក។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយអ្នកដែលហាត់ប្រាណ 4 ទៅ 5 ដងក្នុងមួយសប្តាហ៍ដែលណែនាំដោយមគ្គុទេស NHS ...

យោងតាមប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយរដ្ឋរបស់ប្រទេសចិនបានអោយដឹងថាវេជ្ជបណ្ឌិតម្នាក់ដែលបានព្យាយាមព្រមានអ្នកដទៃអំពីការផ្ទុះឡើងនៃកូរ៉ូណាវីរុសនេះកាលពីខែធ្នូបានស្លាប់ដោយសារការឆ្លងមេរោគនេះ។ សារព័ត៌មាន Global Times បាននិយាយថាលោកវេជ្ជបណ្ឌិត Li Wenliang អាយុ ៣៤ ឆ្នាំដែលជាអ្នកជំនាញផ្នែករោគភ្នែកធ្វើការនៅទីក្រុងវូហានបានទទួលមរណភាពនៅម៉ោង ៣ ព្រឹក ម៉ោងក្នុងស្រុកកាលពីថ្ងៃសុក្រ។ លោកវេជ្ជបណ្ឌិត Li បានលើកឡើងពីការព្រួយបារម្ភអំពីកូរ៉ូណាវីរុសថ្មីនៅថ្ងៃទី ៣០ ខែធ្នូនៅពេលគាត់បានផ្ញើសារទៅកាន់ក្រុមអតីតនិស្សិតពេទ្យរបស់គាត់ដោយព្រមានពួកគេឱ្យស្លៀកសម្លៀកបំពាក់ការពារ។ លោកវេជ្ជបណ្ឌិត Li បានប្រាប់ពួកគេថាអ្នកជំងឺ ៧ នាក់មកពីផ្សារអាហារសមុទ្រក្នុងតំបន់ត្រូវបានគេធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យថាមានជំងឺដូច SARS ហើយត្រូវបានដាក់ឲ្យនៅដាច់ដោយឡែកនៅក្នុងមន្ទីរពេទ្យ។ រូបចេញពី screenshot នៃសារនោះបានចែកចាយជាសាធារណៈនៅលើបណ្តាញសង្គម...

ការសិក្សាមួយដែលបានចេញផ្សាយកាលពីថ្ងៃព្រហស្បតិ៍នៅក្នុងទស្សនាវត្តី Annals of the New York Academy of Sciences បានបង្ហាញថានៅពេលមនុស្សរៀនលេងឧបករណ៍តន្រ្តី ឬនិយាយភាសាផ្សេងទៀត ពួកគេកំពុងបណ្តុះបណ្តាលខួរក្បាលដើម្បីឱ្យមានប្រសិទ្ធភាពជាងមុន។ អ្នកស្រាវជ្រាវនៅវិទ្យាស្ថានស្រាវជ្រាវ Baycrest's Rotman បានរកឃើញថាតន្រ្តីករនិងមនុស្សដែលចេះនិយាយពីរភាសារបានប្រើប្រាស់ធនធានខួរក្បាលតិចជាងមុននៅពេលបំពេញកិច្ចការចងចាំ។ អ្នកដែលមានប្រវត្តិសិក្សាតន្ត្រី ឬនិយាយពីរភាសារបានធ្វើឱ្យសកម្មនូវបណ្តាញខួរក្បាលផ្សេងៗគ្នា ហើយបង្ហាញពីសកម្មភាពខួរក្បាលតិចជាងអ្នកដែលគ្រាន់តែនិយាមួយភាសារ ហើយមិនបានហ្វឹកហាត់តន្ត្រីផ្លូវការ ដើម្បីបំពេញកិច្ចការ នេះបើយោងតាមការរកឃើញរបស់ការសិក្សាស្រាវជ្រាវ។ Claude Alain អ្នកនិពន្ធទីមួយនៃអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រជាន់ខ្ពស់នៅ Baycrest បាននិយាយថាការរកឃើញទាំងនេះបង្ហាញថាតន្រ្តីករនិងអ្នកនិយាយពីរភាសារទាមទាកិច្ចប្រឹងប្រែងតិចតួចក្នុងការអនុវត្តកិច្ចការដូចគ្នា...